فاجعه خوجالي

دسته‏هاي مسلح ارمني در بامداد 26 فوريه سال 1922 با مشاركت مستقيم لشكر 366 شوروي سابق كه در آن برهه در شهر خان‏كندي  قره‏باغ كوهستاني مستقر بود‏، به شهر خوجالي كه حدود هفت هزار نفر آذربايجاني در آن سكونت داشتند‏، حمله كردند‏. جنايت پيشگان سركش ارمني با كمك هواداران مزدور خارجي خود‏، در همين شب شهر خوجالي را با خاك يكسان كردند‏. با پشتيباني بخش وسيعي از وسايط سنگين نظامي متعلق به لشكر 366‏، شهر كاملا نابود شده و به آتش كشيده شد‏. اهالي غير نظامي و غير‏مسلح هدف قتل‏عام وحشيانه واقع شدند‏، كودكان‏، زنان‏، افراد سالمند و بيمار با سفاكي غير‏قابل تصوري به قتل رسيدند‏. ارمني‏ها در آخرين سالهاي قرن بيستم‏، جنايت تاريخي ديگري – نسل‏كشي خوجالي – را پديد آوردند‏.

در نتيجه نسل‏كشي خوجالي 613 نفر كشته شده و 1275 نفر از اهالي به اسارت برده شدند‏. از سرنوشت 150 نفر از اين اسرا ، هنوز نيز اطلاعي در دست نيست‏. در نتيجه اين فاجعه بيش از 1000 نفر از اهالي غير نظامي با اصابت گلوله مستقيم‏، با درجات مختلف بدني معلول شدند‏. 106 نفر از كشته‏شدگان‏، زنان‏، 83 نفر كودك خردسال و 70 نفر پير كهنسال بودند‏. 76 نفر از معلولين را پسران ودختران نابالغ تشكيل مي‏دهند‏.

در نتيجه اين جنايت نظامي – سياسي ، 6‏ خانواده كاملا نابود شده‏، 25 كودك هر دو والدين‏، 130 كودك نيز يكي از والدين خود را از دست دادند‏. 56 نفر از كشته‏شدگان با درنده‏خويي و بي‏رحمي وحشيانه‏اي به قتل رسيدند‏. آنان زنده زنده در آتش سوزانده شده‏، سرهايشان بريده شده‏، پوست بدنشان كنده‏، چشمان كودكان خردسال از حدقه بيرون آورده شده و شكم زنان حامله با سرنيزه پاره پاره شده بود‏.
اعمال ارامنه و هواداران خارجي‏شان در ارتكاب فاجعه خوجالي‏، ضمن آنكه نمونه‏اي آشكار از نقض وقيحانه حقوق بشر و بي‏اعتنايي بي‏شرمانه به قوانين حقوق بين‏المللي به شمار مي‏آيد‏، با كنوانسيون ژنو‏، منشور جهاني حقوق‏بشر‏، معاهدات مختلف بين‏المللي درباره حقوق مدني‏، سياسي‏، اقتصادي‏، اجتماعي و فرهنگي‏، منشور جهاني حقوق كودكان‏، منشور جهاني درباره حفاظت از زنان و كودكان در هنگام وضعيت فوق‏العاده و مناقشات و ديگر قوانين حقوقي بين‏المللي ضديت آشكار دارد‏.