ـ دره هاي شهرستان اروميه :

با توجه به وضع توپوگرافي شهرستان اروميه دره­هاي متعددي در آن وجود دارد و اين دره­ها به عنوان مكان مناسبي براي تفريح و گذران ايام تعطيل هفته و يا سال براي مردم خسته از كار روزمره و علاقمندان به طبيعت مورد توجه مي‌باشند. دره­هاي مهم شهرستان اروميه عبارتند از:

ـ دره مارميشو :

دره مارميشو در 45 كيلومتري غرب اروميه واقع شده و درياچه طبيعي آن به وسعت تقريبي 5 هكتار بر روي نازلوچاي از مناظر بديع و ديدني دره­هاي اروميه محسوب مي‌شود و اقشار مختلف مردم جهت تفريح به اين مكان مراجعه مي‌كنند.

نمايي از دره و درياچة مارميشو

ـ دره‌بند :

دره‌بند در شهرستان اروميه در مسير رودخانه شهرچاي در13كيلومتري اروميه واقع شده است. اين دره در اكثر فصول سال مورد   بهره­برداري گردشگران و علاقه­مندان به طبيعت است و از محلهاي تفرج اروميه ميباشد

ـ دره نازلو :

در جوار مركز دهستان نازلو به فاصله 30كيلومتري شمال باختري اروميه و همچنين در مسير رودخانه نازلو واقع شده است. اين دره يكي از مراكز مهم گردشگري اروميه به شمار مي­رود.

 ـ دره شهيدان :

اين دره در 35كيلومتري اروميه و در محور اروميه ـ اشنويه واقع گرديده است. در اكثر فصول سال مورد بهره­برداري علاقمندان به طبيعت مي­باشد.

درة شهيدان (قاسملو) قسمت خان دروسي

نمايي از باغات درة نازلو

ـ دره باراندوز :

دره باراندوز در مسير رودخانه باراندوز چاي در20كيلومتري اروميه واقع شده است. اين دره به جز فصل زمستان مورد بهره­برداري علاقمندان به طبيعت است.

منظره‌اي از درة زيباي باراندوز

نمايي از دره‌هاي كوچك اطراف شهر اروميه درة جرمي (ترگور)

ـ غارهاي شهرستان اروميه:

ـ غار ليلي و مجنون و «شيرين و فرهاد» در30كيلومتري جنوب اروميه (محور اروميه ـ بالانج).

ـ غار تمتمان در 19كيلومتري شمال شرقي اروميه در نزديكي درياچه اروميه واقع است كه آثار مكشوفه آن به دوره پارينه سنگي تعلق دارد. غارهايي نيز در نزديكي روستاي «كهريز» و «ميرداود» قرار دارند كه بنام همين روستاها ناميده ميشوند.

دورنماي غار شيرين و فرهاد

غار فرهاد در روستاي ناناس منطقة دول

ـ جزاير شهرستان اروميه:

در تعيين ساختار توپوگرافي درياچه اروميه به دليل برخورداري از دو محيط آبي و خشكي متمايز مي­بايست به عوارض جزاير102گانه موجود در آن اشاره شود كه در اين رابطه به شرح سه جزيره بزرگ اكتفا گرديده و بقيه بصورت فهرست‌وار ارائه ميگردد. 

1ـ جزيره كبودان (قويون داغي) :

اين جزيره با وسعت 3125هكتار و با اختلاف ارتفاع 225متر بين سطح آب درياچه 1275متر و بلندترين قلهآن 1500متر، درحقيقت تپه ماهوري بوده كه در ميان اين گستره قلل زرزا (1500 متر)، گل دره (1500 متر) و قره داغ بزرگ (1427 متر) قابل ذكر است.

از منابع آبي اين جزاير چشمه كهريز در شرق جزيره و چشمه دام‌داما و چشمه محيط‌بان ميتوان اشاره نمودكه علاوه برتأمين آب حيات‌وحش از آب دام‌داما كه به مخازن بتني هدايت ميشود مأمورين مستقر در پارك و گردشگران و شكارچياني كه از داخل كشور و خارج با اخذ پروانه ويژه وارد كبودان ميشوند از آب اين چشمه استفاده مينمايند.

نمايي ازجزيرة كبودان

2ـ جزيره اشك:

چين‌خوردگيهاي اشك به صورت سلسله كوهي كم عرض در جهت طولي از شمال به جنوب امتداد يافته و قلل زاغه ديكي  (1499 متر)، پالان توكن (1482 متر)، جلمان (1477 متر) بي گوش يا بايگوش (1462 متر) در سطح 2150 هكتاري آن به چشم مي‌خورند.

و گوزنهاي زرد ايراني موجود در اين جزيره از تنها چشمه موجود در جنوب شرقي جزيره استفاده مي‌كنند البته آب چشمه به مخازن آب و از آنجا به آبشخورها هدايت مي‌گردد. ديگر منبع ذخيره آب كه در كددرسي جهت جمع­آوري رواناب­ها احداث ومورد استفاده وحوش جزاير قرار ميگيرد. 

نمايي از دره‌ايي در جزيره اشك

نمايي از جزيرة اشك

جزيره اسپير:

اين جزيره با مساحتي حدود 1150هكتار عمدتاً تپه ماهوري و داراي دو نقطه ارتفاعيساري تپه با 1422مترو قله مشرف به اسكله با 1420متر مي­باشد.

در اين جزيره يك چشمه در شمال شرقي و يك منبع ذخيره آب در دره اسكله مورد استفاده وحوش قرار مي‌گيرد.

نمايي از يكي از معروفترين جزاير سنگي درياچةاروميه بنام  مشتعثمان يا عثمان يومروقه

منابع آب شهرستان اروميه در سه بخش آبهاي سطحي (رودخانه­ها، آبشارها) آبهاي زيرزميني (چشمه­ها، قنوات، چاهها)‌ و آبهاي راكد (سدها، تالابها، درياچه­ها) مورد بررسي قرار مي­گيرد.

رودخانه‌هاي شهرستان اروميه

 ـ آبهاي سطحي شهرستان اروميه :

شهرستان اروميه به علت وجود كوههاي مرتفع و بارشهاي فراوان برف و باران موجود وجود رودهاي متعددي گرديده است كه عمده­ترين آنها عبارتند از:

 ـ نازلو چاي:

سه شاخه قصريگ، رود صوفيان و چم كدران از ارتفاعات شمالي و شمال‌غربي حوزه آبخيز موردنظر سرچشمه گرفته و در دره­هاي در جنوب صوفيان به يكديگر پيوسته و بنام دريگ‌چاي يا گنبد‌رود به سمت جنوب جريان مي­يابند. شاخه اصلي ديگر با نام نازلو از كوههاي برده­رش و ارتفاعات مرز مشترك ايران و تركيه سرچشمه گرفته و از جنوب به شمال جريان مي­يابد. اين دو شاخه به هم پيوستهو شاخه اصلي يعني نازلوچاي را تشكيل مي­دهند و به سمت شرق تغيير مسير داده و پس از عبور از آبادي نازلو در اراضيكم شيب جريان يافته و به شاخه­هاي متعددي در دشت اروميه به منظور آبياري تقسيم ميشود.سه شاخه قصريگ، رود صوفيان و چم كدران از ارتفاعات شمالي و شمال‌غربي حوزه آبخيز موردنظر سرچشمه گرفته و در دره­هاي در جنوب صوفيان به يكديگر پيوسته و بنام دريگ‌چاي يا گنبد‌رود به سمت جنوب جريان مي­يابند. شاخه اصلي ديگر با نام نازلو از كوههاي برده­رش و ارتفاعات مرز مشترك ايران و تركيه سرچشمه گرفته و از جنوب به شمال جريان مي­يابد. اين دو شاخه به هم پيوستهو شاخه اصلي يعني نازلوچاي را تشكيل مي­دهند و به سمت شرق تغيير مسير داده و پس از عبور از آبادي نازلو در اراضيكم شيب جريان يافته و به شاخه­هاي متعددي در دشت اروميه به منظور آبياري تقسيم ميشود.

 ـ روضه چاي:

نمايي از رودخانه و درة باصفاي روضه چاي

نمايي از رودخانه نازلو چاي و سد كشتگر

ـ شهرچاي:

سرشاخه­هاي اصلي اين رودخانه از ارتفاعات مرزي ايران و تركيه در غرب شهرستان اروميه سرچشمه گرفته و رودخانه در مسير خود شاخه­هاي فرعي متعددي را دريافت مي­نمايد. رودخانه در ادامه مسير خود از جنوب شهر اروميه عبور كرده و در دشت اروميه با شيب ملايمي جريان يافته و در انتها وارد حاشيه باتلاقي درياچه اروميه ميشود.

ـ باراندوز چاي:

اين رودخانه از دو سر شاخه اصلي باراندوزچاي و بالانج چاي تشكيل شده است. سرشاخه باراندوزچاي از ارتفاعات مرزي ايران و تركيه و از دامنه­هاي غربي كوههاي بناد بنجول سرچشمه ميگيرد. اين شاخه از دشت زيوه عبور كرده و در طي مسير خود تغيير جهتهاي متعددي ميدهد. سرشاخه بالانج‌چاي كه از ارتفاعات كشوغزان و احمد والي در شمال اشنويه سرچشمه گرفته و در امتداد شمال در كنار جاده اشنويه به اروميه ادامه مسير داده و پس از طي مسافتي و دريافت شاخه هاي كوچك متعدد در حاشيه غربي جاده مذكور به سرشاخه باراندوز مي­ريزد. رودخانه باراندوز پس از ورود به دشت اروميه به شعبات مختلف تقسيم ميگردد و در انتها در شمال آبادي جيران به باتلاقهاي شور ساحل درياچه اروميه ميريزد.

ـ آبشارها:

ـ آبشار ديزج (سوله دوكل):

آبشار ديزج با چمن‌زارهاي اطراف در نزديكي روستاي ديزج از توابع زيوه در جنوب غربي شهرستان اروميه واقع گرديده و با توجه به اينكه تاكنون ناشناخته بوده هيچگونه سرمايه­گذاري از نظر دسترسي به منطقه و غيره نشده و دسترسي به آن را براي مشتاقان با مشكل مواجه ساخته است. اين آبشار يكي از سرشاخه­هاي رودخانه باراندوزچاي محسوب ميگردد.

 ـ آبشار سلوك:

اين آبشار در32كيلومتري غرب اروميه در نزديكي روستاي سلوك واقع شده است. آب اين آبشار از ارتفاعات كوههاي سلوك از رشته كوههاي زاگرس از ذوب برفها و چشمه سارها تأمين و جاري است. ارتفاع آبشار حدود 76 متر بوده و در دره­اي پرشيب ازلاي صخره­هاي مشرف به روستا عبور و در مسير بصورت پله­هاي طبيعي بوده كه بر زيبائي آن افزوده است. اين محل بصورت مكان تفرجي گسترده در بين اهالي مردم اروميه شناخته شده و روزهاي تعطيل هزاران نفر در دامن طبيعت زيباي اينتفرجگاه به تفريح مي پردازند. راه دسترسي به اين آبشار از طريق جاده انهر به جاده منتهي به محور سرو ـ راژان مي­باشد كه در غرب جاده مذكور اولين روستا بنام سلوك در آن قرار دارد.

مناظر از طبيعت آبشار سوله دوكل

مناظر دامنه‌هاي اطراف آبشار سوله دوكل                             

ـ آبشار شملكان :

آبشار شملكان در روستايي به همين نام در نزديكي روستاي بند واقع شده است. در فصل‌هاي پرباران منظرة زيبايي از آن كاشفان طبيعت را به سوي خود جلب مي‌كند، اين روستا از جانب كوه سير نيز قابل دسترسي مي‌باشد.

نمايي از آبشار سلوك در فصل بهار

چشمه­هاي اين شهرستان در دره­هاي مناطق كوهستاني ظاهر گرديده­اند. كه مالكيت بعضي از آنها در كنار روستاها با افراد بوده و جهت مصارف كشاورزي و شرب مورد استفاده قرار ميگيرد. بعلاوه چشمه سارهاي كوچك و بزرگ از دامنه­هاي كوههاي مرزي ايران و تركيه و دره­ها سرچشمه گرفته و اين چشمه­سارها با تعداد فراوان خود رودخانه­هاي اين منطقه را تشكيل مي­دهند. از نمونه چشمه­سارهاي اين منطقه ميتوان : مسكين ، چر، قوشجي،نيژ، خان، دولاما، سلطان، هفت آباد، ريشكند، برده رش، موانا، ديزج را نام برد.

آب معدني زنبيل داغي

چشمة آب معدني هفت آباد

ـ چشمه هاي معدني شهرستان اروميه عبارتند از:

ـ چشمه آب معدني زنبيل در 31كيلومتري شمال شرقي اروميه

ـ چشمه آب معدني هفت آباد در روستاي هفت آباد و 50كيلومتري جنوب غربي اروميه

ـ چشمه آب معدني قي‌نجه در 27كيلومتري جاده اروميه ـ سلماس

چشمة دامدامه

ـ چاههاي شهرستان اروميه:

چاههاي شهرستان اروميه در سال 1379- 1378 به تعداد 933 حلقه چاه هاي عميق و تعداد 17032 حلقه چاه نيمه عميق كه به ترتيب با تخليه سالانه 797/274 ميليون مترمكعب و 218/270ميليون مترمكعب و بامجموع تخليه سالانه 015/545 ميليون متر مكعبمورد بهره­برداري قرار مي‌گيرد.

 ـ آبهاي راكد شهرستان اروميه:

آبهاي راكد در سه بخش سدها ، تالابها  و درياچه­ها مورد بررسي قرار ميگيرد.

 ـ سدهاي شهرستان اروميه:

تاكنون بر روي رودخانه­هاي شهرستان اروميه هيچ سدي احداث نگرديده است ولي اخيراً بر روي شهرچاي اروميه سدي در دست احداث بوده و به علت عدم اعتبار كافي از پيشرفت چندان مناسبي برخوردار نمي­باشد و نيمه تمام است.

 ـ تالابهاي شهرستان اروميه:

درياچه اروميه در كنوانسيون رامسر به عنوان تالاب بين‌المللي شناخته شده است كه شرح درياچه اروميه در بخش درياچه‌ها خواهد آمد.

 ـ درياچه هاي شهرستان اروميه :

 -درياچه اروميه:

درياچه اروميه بزرگترين آبگير دائمي آسياي غربي مي باشد كه در غرب فلات ايران و غرب شهرستان اروميه قرار گرفته و از شمال به جنوب كشيده شده و آذربايجان را به دو قسمت غربي و شرقي تقسيم كرده است. حوزه آبگير درياچه اروميه 35هزاركيلومتر مربع وسعت دارد كه حدود شمالي حوزه آن به حوزه ارس، شمال خاوري آن كوههاي سبلان و سهند و جنوب خاوري آن به حوزه قزل اوزن و جنوب آن بهكوههاي كردستان و غرب آن به كوههاي مرزي محدود ميگردد. پست­ترين نقاط آن با 1300 متر ارتفاع و ارتفاع متوسط حوزه اين ناحيه 2000متر ميباشد. طول درياچه از شمال به جنوب 130كيلومتر و عرض آن بين 14 تا 50كيلومتر متغير ميباشد. گنجايش آن در حدود 12 ميليارد مترمكعب برآورد گرديده است. عمق متوسط درياچه 5 متر است و ژرفاي آن به سمت شمال 5 تا 6 متر و قسمتهاي جنوبي و جنوب غربي 14 متر و گاهاً15 تا 16 متر ميرسد (نزديك كاظم داشي) سطح آب درياچه در فصول مختلف سال نوسان داشته و در تابستان سطح آب آن پائين مي­آيد و از وسعت آن كاسته ميشود و تشكيل كرانه­هاي باتلاقي با شيب ملايمي را ميدهد و (به استثناي كرانه­هاي كوهستاني) بواسطه بارندگيهاي ساليانه سطح آن همواره متغير بوده بطوريكه در طول فصول سال به شكل معيني درمي آيد

درياچه اروميه از فراز جزيرة كبودان

درياچه مارميشو:

اين درياچه به وسعت تقريبي 5 هكتار در 45كيلومتري غرب اروميه واقع گرديده است. اين درياچه بر روي رودخانه نازلوچاي در دره­اي به همين نام بوجود آمده است.

درياچة مارميشو  از فراز تپه‌هاي اطراف

زمين‌شناسي شهرستان‌اروميه :

مطالعات زمين شناسي اين منطقه را ميتوان در دو بخش اصلي تقسيم و مطالعه نمود:

1ـ زمين شناسي تا دوره چهارم:

دراين‌منطقه تشكيلات ليتولژيكي وجود دارد چنانچه برآمدگيهاي شرق اروميه عموماً‌ از سنگهاي آذرين و بخصوص از آندزيت و بازالت قليائي مركب ميباشد، بيشتر فرورفتگيهاي شمال شرقي اروميه از سنگهاي گرانيت مخلوط با گنيس تشكيل يافته و نظر به اينكه اين سنگها از فلدساپت تشكيل شده­اند از لحاظ پتاسيم و طبيعتاً كشاورزي نيز اهميت دارند، نظيرماسه،‌ماسه ريز، رس و همچنين تركيبات «اولترابازيك» از قبيل شيست به مقدار متنابهي در شرق و شمال شرق اروميه يافت ميشود، بطور كلي مواد رسوبي و ته نشستي اطراف اروميه خواص مواد شيميايي تركيبات قليايي و نمكي تشكيلات قرمز و كوههاي نمك واقع در حوضه رودخانه­هاي مربوطه را منعكس مي­نمايد.

 2ـ زمين شناسي دوران چهارم:

از مشخصات اين دوره يا دوره هولوسن ايجاد تشكيلات آبرفتي يا تشكيلات رسوبي رودخانه است كه مواد سازنده آنها اكثراً از ذرات ريز خاك و در حدود اندازه ذرات رس بوده كه نتيجتاً خاكهاي رسي جلگه­هاي شرق منطقه اروميه را بوجود آورده­اند زمينهاي باتلاقي و شور اطراف درياچه اروميه و كليه اراضي رودخانه­اي منطقه­اي كه هم اكنون نيز بر وسعت اين تشكيلات افزوده ميشود جزء اين گروه ميباشد. بخشي از جلگة اروميه زماني زير آب درياچه بوده و حتي در اوايل پليوسن از دوران چهارم وسعت درياچه به دو برابر مساحت فعلي مي­رسيده و سطح آب آن تا حدود 30 متر مرتفع تر از ارتفاع فعلي بوده است. به علت تأثير آب شور دريا طي دوران كنوني زمين­شناسي بخش وسيعي از اراضي شور و باتلاقي اطراف درياچه بوجود آمده كه به تدريج از وسعت درياچه كم ميشود و به سطح زمينهاي مزبور اضافه ميگردد.

تشكيلات زمين­شناسي ناحيه از اواخر دوران اول شروع و تا عهد حاضر ادامه مي­يابد رسوبات دوران اول از تشكيلات پرمين با وجود سنگهاي دگرگوني و دولوميتها و ماسه سنگها مشخص ميشود دوران دوم از تشكيلات دوره­هاي ژوراسيك و كرتاسه كه شامل رسوبات كنگلومراو شيست­هاي سياه رنگ و دولوميتهاي آهكي مي­باشد تشكيل يافته است، از نظر تغذيه دشت رسوبات دوره پرمين آبدار بوده و دشت را تغذيه مينمايد و كنگلومرا و شيست­هاي سياهرنگ ژوراسيك هيچ نقشي نداشته ليكن دولوميتهاي آهكي با شكاف و درز فراوان (تكتونيزه) در تغذيه آب زيرزميني و تغذيه دشت اروميه مؤثر مي­باشد. دوران سوم از رسوبات آهكي ائوسن كه گسترش زياد داشته و درز و شكاف فراوان دارند تشكيل يافته است. اين رسوبات دردره­هاي باراندوز و نازلو منبع تغذيه آبهاي زيرزميني ميباشند و تشكيلات اليگوميوسن متشكل از تناوب ماسه سنگ و كنگلومرا و مارن است و هيچ نقشي در تغذيه منابع آب زيرزميني ندارند.آهكهاي مارني ميوسن كه غيرقابل نفوذ بوده و گسترش وسيع دارند مربوط به اواخر دوره سوم ميباشند. رسوبات دوران چهارم شامل تراسها و تراورتنها ميباشند تراسهاي اين ناحيه بر دو نوع ميباشند تراسهاي درياچه­اي غيرقابل نفوذ بوده و در ارتفاع 100 متري بالاي سطح درياچه مشاهده مي­گردند، همچنين تراسهاي رودخانه با ضخامتهاي 40 متر سطوحي كه كم آب است، تراسهاي با ضخامت 60 متر كه نسبتاً آبدار بوده و تراسهاي بيشتر از 60 متر ضخامت كه خيلي آبدار ميباشد.

ـ لرزه خيزي :

شهرستان اروميه بر حسب تقسيم‌بندي استان بر حسب پيش بيني احتمالي وقوع زلزله (بر اساس آخرين نظريات علمي) در نواحي تخريبي كم و نواحي تخريبي متوسط قرار گرفته است. در سال 671 هجريقمري زلزله­اي در آذربايجان شرقي و غربي روي داد و نيز در سال 1300 هجري قمري وقوع زلزله در قسمت اعظم آذربايجان و در ارديبهشت ماه سال 1309 شمسي زلزله شهر اروميه را تكان داد.

 خاك شناسي شهرستان اروميه :

1ـ خاكهاي منطقه اروميه:

خلاصه نتايج مطالعات منطقه­اي كه منطبق با آخرين بررسيهاي زمين شناسي و حفاري بوده به شرح ذيل ميباشد.

1ـ مطالعات ژئوفيزيكي نشان دهنده آنست كه در تمام دشت اثري از لايه­هاي آهكي ائوسن و كرتاسه وجود ندارد و قاعدتاً اين تشكيلات بايستي در عمق نسبتاً‌زيادي قرار گرفته باشند.

(در چندين نقطه در دهانه دشت نازلوچاي اين تشكيلات در اعماقي در حدود 150 الي 200 متر تشخيص داده شده­اند).

2ـ سنگ كف دشت اروميه از لايه­هاي مارني غيرقابل نفوذ ميوسن تشكيل شده است.

در سمت شرقي دره بزرگ شمالي ـ جنوبي تشكيلات اليگوميوسن در زير دشت بصورت برآمدگي ظاهر گرديده است.

بطوريكه از شمال به جنوب شامل دره­هاي دشت شيطان آباد ـ دره نازلو چاي ناحيه ساريجالو ـ آتشفشاني
گلمانخانه ـ دره نهرچاي و دشت اسلاملو ميباشد.

3ـ وجود يك طبقه شني سطحي در اغلب دشت قوشچي مشاهده ميشود ضخامت آبرفتها قابل ملاحظه بوده و در حدود 100 تا 150 متر برآورد شده است. در ساير نقاط دشت قوشچي ضخامت آبرفتها كم و به علت پائين بودن سطح آب فقط ضخامت كمي از اين آبرفتها آبدار ميباشند.

4ـ دشت اروميه از آبرفتهاي رودخانه­هاي نازلوچاي, روضه چاي, باراندوز چاي و شهرچاي تشكيل يافته كه روي لايه­هاي مارني و ماسه سنگي اليگوميوسن قرار گرفته­اند.

در اين دشت وجود سفره هاي تحت فشار آرتزين مسلم ميباشد كه اين سفره آب مربوط به تشكيلات اليگوميوسن ميباشد.

دشت اروميه كه از شهر اروميه شروع شده و بدو قسمت شمالي و جنوبي تقسيم ميشود و در قسمت شمالي ضخامت آبرفتها 100 تا 150 متر و در قسمت جنوبي نيز ضخامت آبرفت در همان ميزان ميباشند.

از طرفي مخروط افكنه‌هاي قديمي رودخانه­هاي نازلوچاي، باراندوزچاي و نهرچاي پس از عبور از آخرين برآمدگي تشكيلات اليگوميوسن، محمولات خود را به صورت مخروط افكنه‌هاي متعددي رسوب داده­اند كه، مخروط افكنه­هاي انگنه رودخانه نازلوچاي وحوضه اروميه از آن جمله­اند. اراضي كشاورزي آذربايجان‌غربي بيشتر تحت تأثير عوامل خاكشناسي سنگ مادري، مواد اوليه، عوارض پستي و بلندي و آب و هوا توليد شده است، اين خاكها از نظر استعداد توليدات كشاورزي به 5 گروه تقسيم  شده­اند.

جدول آمار خاكهاي استان آذربايجان غربي بر حسب محدوديت و استعداد توليد محصولات كشاورزي

 اين اراضي از نظر استعداد و شايستگي جهت توليدات كشاورزي متفاوتند و تغييرات آنها نيز به علت عواملي بوده كه بر حسب شدت و ضعف آنها، ارزش زراعتي خاك مربوطه را معين ميكنند.

اراضي ناحيه اروميه داراي13سري خاك مشخص ميباشد كه از لحاظ قابليت آبياري 6درجه خاك تشخيص داده شده است.

1ـ خاكهاي درجه 1:  استعداد باروري محصولات زراعتي مختلف با عملكرد رضايت بخش ميباشد كه شيب آنها ملايم و يا مسطح است و انجام عمليات كشاورزي به سهولت امكان پذير ميباشد خطر فرسايش زيادي وجود ندارد و عمق خاك زياد و داراي املاح محلول زيان آور نميباشد.

2ـ خاكهاي درجه 2 : جهت آبياري مناسب بوده و از لحاظ قدرت توليد محصول و كشت نباتات زراعتي محدود و كمتر از اراضي درجه

1 ميباشد .  انجام عمليات آبياري به آساني انجام نگرفته و عوارض شوري و قليايي آنها كم است.